Dzienne zakrycie Wenus

19 czerwca mieliśmy okazję obserwacji ciekawego zjawiska jakim jest niewątpliwie dzienne zakrycie Wenus przez Księżyc. Nie jest to zjawisko zbyt rzadkie jednak z racji tego, że jest zjawiskiem dziennym nie jest łatwe do zaobserwowania.  Gołym okiem, czy przy użyciu lornetki jest to w zasadzie niemożliwe. Konieczny jest teleskop i to do tego stosunkowo ciemny i dość dużej ogniskowej. Początkowo miałem zamiar zapolować na ten spektakl. Jednak prognozy pogody skutecznie wybiły mi to z głowy także w sumie sobie odpuściłem. Stało się tak jak przewidywałem. Pogoda nie dopisała i nie ma czego żałować. Niemniej w niektórych miejscach Polski pogoda dopisała i niektórzy mogli to zjawisko zaobserwować.

Pojawia się kwestia kiedy znów będziemy mogli podziwiać podobne zjawiska. Okazuje się, że do 2030 roku będziemy mieli 5 takich okazji. Trzy związane są z Wenus, a dwa z Saturnem. Obliczyłem przy użyciu programu Occult 4 efemerydy oraz zasymulowałem to w programie Stellarium. Oto wyniki:

Wenus 9-11-2023

Saturn 21-08-2024

Saturn 4-01-2025

Wenus 19-09-2025

Wenus 14-09-2026

  Widać, że najbliższe dzienne zakrycie Wenus przez Księżyc będzie miało miejsce 9 listopada 2023 roku.

Wenus w Plejadach 2

Po raz drugi miałem okazję oglądać zjawisko bardzo bliskiej koniunkcji planety Wenus z gromadą otwartą M45 (Plejady). Poprzednie zdarzenie miało miejsce 8 lat temu (LINK), a kolejne będzie miało miejsce za dokładnie 8 lat. W tym roku pogoda wyjątkowo dopisała i można było podziwiać zjawisko bez najmniejszych problemów. Przyznam, że najbardziej podobał mi się widok w lornetce Brasser 8x50. No pop prostu bomba. Na zdjęciach nie wygląda to już tak zjawiskowo. Niemniej uwieczniłem koninkcję na kilku zdjęciach.

Rendez-vous Wenus z Jowiszem.

Przez trzy dni, od 29.06 do 01.07, mogliśmy podziwiać bliską koniunkcję Wenus i Jowisza. Planety minęły się w odległości nico mniejszej niż 30" kątowych co stanowi średnicę Księżyca w pełni. Następna podobna koniunkcja 27 sierpnia 2016.

Zdjęcia 29.06.2015

Różności

Kolejna fajna noc.Jedziemy do Bukowca na małą sesję. Po przyjeździe małe zaskoczenie. Pół szkolnej "łąki" przy obserwatorium jest wyłożone elegancką kostką brukową. Zrobił się doskonały taras obserwacyjny. Jużnie trzeba będzie tarzać się w mokrej trawie czy rozmiękłej ziemi. Również rozstawienie sprzętu jest znacznie łatwiejsze. Super. Na pierwszy ogień wieszam na montażu SCT 6" Piotrka aby poobserwować Księżyc  oraz dwie widoczne planety Jowisza i Wenus. SCT na tych obiektach wymiata.

Po Księżycu dwie planety

Jowisz

"Waciana" kulka Wenus.

Po zmianie tuby na swojego Newtona przyszła pora na galaktykę M101. Zdjęcie wyszło dość dobrze jednak jakoś mnie nie satysfakcjonuje. Zauważyłem, że ostatnio zaczyna mi fiksować ostrość choć używam maski Bachtinova. Prawdopodobnie zbliża się moment na wymianę wyciągu w teleskopie na jakieś GSO bo Moonlight to raczej poza zasięgiem. Znówu wydatek. To hobby to worek bez dna.

Zebraliśmy się ok 2 nad ranem na sam koniec obserwując Saturna , który jest już widoczny w drugiej połowie nocy w okolicach Antaresa. W maju będzie jego opozycja i będzie warto go uwiecznić gdyż ustawienie pierścieni względem Ziemi jest w tym roku bardzo ciekawe.

Saturn w teleskopie mistrza fotografii planetarnej Damiana Peach'a.

Na koniec ciekawostka. Dzisiaj na Słońcu  przy jego krawędzi były widoczne wspaniałe protuberancje. Niestety w celu ich obserwacji trzeba posiadać teleskop słoneczny (Lunt, Coronado). Niemniej Michał Kata z załogi OA Bukowiec używając bukowieckiego Lunta uwiecznił ten obraz. Gratulacje Michał.

fot. M. Kata

A to fotografia z nieco lepszego sprzętu.

Galaktyczna wiosna.

Jak wiadomo wiosna jest dobrym czasem na obserwację galaktyk. Trzeba korzystać z każdej pogodnej nocy. Krótkotrwały wyż zapewnił całkiem ładną noc niemniej jak to mawiają astrofotografowie coś w powietrzu wisiało. Wspólnie z Piotrem i Robertem wybraliśmy się na pierwszą wiosenną sesję. Jeszcze przed rozłożeniem sprzętu obserwowaliśmy bardzo ładną koniunkcję Wenus i Plejad. Trzeba przyznać, że prezentowała się ślicznie.

Koniunkcje

W piątek i wczoraj mogliśmy być świadkami ciekawej i widowiskowej koniunkcji Marsa, Wenus i 2-3 dniowego Księżyca. Udałem się zatem w piątek na górkę spoterską niedaleko Lublinka. Koniunkcja wyglądała bardzo ładnie.

Terminal lotniska nocą.

Koniunkcja Księżyc-Wenus

Dzisiejszy widok o świcie. Godzina 3:32 CEST. (Wenus i Księżyc). Zdjęcia z okna bo przy temperaturze 6 stopni nie chciało mi się wychodzić na działkę.

Widowiskowa koniunkcja.

Dzisiaj wczesnym rankiem miała miejsce bardzo widowiskowa koniunkcja Księżyca i Wenus. Pogoda na szczęście dopisała. Zwlekłem się o 4:30 z łóżka, co już jest dla mnie spory wyzwaniem i udałem się na pole niedaleko domu. Wcześniej umówiłem się tam z Piotrem.Gdy dotarłem na miejsce Piotr już miał rozstawiony sprzęt a nisko nas południowo-wschodnim horyzontem można było podziwiać wąski sierp Księżyca i bardzo blisko niego świecącą Gwiazdę Poranną. Szybko rozstawiłem sprzęt i przez dobre 20 minut słychać było tylko trzask migawek dwóch aparatów. Krótko po 6:00 zaczęło się robić zbyt jasno na zdjęcia. Piotr miał ze sobą refraktor ED. Wizualna obserwacja koniunkcji robiła wrażenie. Wyraźnie było widać fazę Wenus i twory na powierzchni Księżyca. Mimo, że musiałem wstać o barbarzyńskiej godzinie to nie żałuje. Widoki były tego warte.

Mapa zjawiska (Skychart).

Górka przy Lublinku.

Wybieraliśmy się dzisiaj z Piotrkiem na wyjazd na jakąś miejscówkę. Niestety w ostatniej chwili okazało się, że Piotrowi nie bardzo pasuje i w nie pojechaliśmy. W międzyczasie zadzwonił do mnie Łukasz z pytaniem czy idę obserwować Merkurego. Czemu nie - myślę sobie. Umówiliśmy się na górce tuż przy początku pasa na Lublinku. Przez dłuższy czas bezskutecznie poszukiwaliśmy Merkurego choć Wenus była doskonale widoczna. Niesamowicie upierdliwe były komary. Ale daliśmy radę. W pewnym momencie Łukasz dostrzegł Merkurego w lornetce - wizualnie był ledwo widoczny z powodu lekkiej mgiełki. Efektem jest zdjęcie:

Merkury (po lewo) oraz Wenus (po prawo) nad terminalem na Lublinku. (EOS 550D+Jupiter 3.5/135)

Przez cały czas towarzyszył nam 14% Księżyc:

 

Zachód Księżyca. (EOS 550D+Jupiter 4/200)

Zaliczyliśmy też dwa przeloty ISS oraz przelot statku towarowego ATV4 Albert Einstein. W międzyczasie podziwialiśmy flarę Irydium we Lwie.

Flara Irydium w Lwie.

Na koniec uwieczniłem fragment Skorpiona z majestatycznym Antaresem.

Tranzyt Wenus - relacja

fot. Łukasz Jankowski

Cóż tu dużo pisać. Moja mina na fotografii chyba mówi wszystko. Po raz kolejny (po dwóch zaćmieniach Księżyca) wracam z uczuciem niedosytu z obserwacji. Jeszcze wczoraj po południu prognozy dawały cień szansy na udaną obserwacje. Niestety aura jest nieprzewidywalna. Od godziny 3:00 CEST do 7:00 CEST cała nasza grupa mogła podziwiać tranzyt "wypasionego" stratusa po nieboskłonie. Słońce na moment nie ukazało się przez chmury, a o godzinie 7:20 niebo nagle zrobiło się błękitne z pięknie grzejącym słoneczkiem. Co najgorsze - mieliśmy z Piotrem do wyboru dwie miejscówki. Okazało się, że w tej drugiej (okolice Sieradza) zjawisko było widoczne, ba nawet w Zgierzu można było zobaczyć sam III i IV kontakt. Wybraliśmy źle. No cóż szanse były 50/50 a wybór był naszym wyborem. I mnie to chyba najbardziej wnerwia. Czy to hobby ma być loterią? Eh, zaczyna mnie coraz bardziej denerwować to hobby. Za stary już chyba jestem na takie manewry, a może brak mi tylko cierpliwości? No i klimat w Polsce też jest jaki jest, a nie bardzo przekonują mnie argumenty, że Brytyjczycy mają gorzej. Wystarczy tego narzekania. Gratuluję wszystkim, którym udało się zaobserwować tranzyt. Wiem jakie robi wrażenie bo sam widziałem go w 2004 roku. Naszej grupie pozostaje podziwianie zdjęć z Internetu. Choć tyle i przypomina lizanie cukierka przez szybę. Ale niech tam.

Kolejny tranzyt Wenus za 105 lat. Najbliższy to tranzyt Merkurego 9.05.2016. Pozostaje czekanie na niego. Z ciekawszych zjawisk w tym roku to lipcowe (15.07.2012) zakrycie Jowisza przez Księżyc. Może to uda się zaobserwować.

Ps: Przez stronę http://mo-www.cfa.harvard.edu/OWN/index.html zaprogramowałem jeden z teleskopów systemu MicroObservatory, który wykonał automatycznie zdjęcia tranzytu z Arizony. Można zatem częściowo potraktować, że to "moje" zdjęcia.

Tranzyt Wenus - Final Countdown.

Do ostatniego w tym stuleciu tranzytu Wenus pozostało około 16 godzin. Sprzęt przygotowany i sprawdzony. Pozostaje tylko zaklinać pogodę. A prognozy nie są niestety zbyt optymistyczne. Ale pożyjemy zobaczymy.

Przygotowania do tranzytu Wenus czas zacząć.

Już za niecały miesiąc 6 czerwca 2012 o wschodzie Słońca będziemy mogli być świadkami rzadkiego zjawiska tranzytu Wenus przed tarczą Słońca. Przygotowania czas zacząć. Ponieważ na Słońcu pojawiła się ogromna grupa plam i pogoda jest sprzyjająca przetestowałem możliwości mojego sprzętu do obserwacji tranzytu. Obserwacje wykonałem moim teleskopem zaopatrzonym w filtr słoneczny z folii mylarowej (filtr Baadera ND5). Tutaj UWAGA DLA CHĘTNYCH OBSERWATORÓW: Pod żadnym pozorem nie wolno kierować i patrzeć na Słońce nawet najmniejszą lornetką i aparatem fotograficznym bez użycia filtra (najlepiej z folii Baadera ND5, do zakupienia w Astrokraku czy DeltaOptical). Nieprzestrzeganie tej reguły grozi całkowitą utratą wzroku. Apeluję o rozsądek!. Celem przygotować było przede wszystkim ustalenie optymalnych ekspozycji zdjęć i kamerki MS. Wyniki bardzo mnie cieszą.

Grupa plam AR1476 SW 150/750,Canon 550d, 1/600s, ISO100, ND5

Grupa plam AR1476 SW 150/750,Canon 550d, Barlow x2, 1/160s, ISO100, ND5, crop

A tak wygląda porównanie tych plam z Ziemią.

CREDIT: NASA/SDO (Via Twitter @Camilla_SDO)

Z kamerką pojawił się problem. Odblaski na ekranie laptopa skutecznie uniemożliwiają zobaczenie czegokolwiek na LCD, nie wspominając już o ustawieniu ostrości. Będę usiał coś pokombinować. Jakiś namiot czy co.

PS: Wieczorem tego samego dnia udało mi się sfotografować flarę Iridium:

Flara Iridium w głowie Smoka, 21:50:33 CEST

Wenus w Plejadach

Dzisiaj mogliśmy być świadkami ciekawego zjawiska astronomicznego. Planeta Wenus znalazła się na tle jasnej gromady otwartej w gwiazdozbiorze Byka M45 zwanej popularnie Plejadami. Zjawisko to zachodzi cyklicznie co 8 lat, zatem następna wizyta w gromadzie będzie miała miejsce w 2020r. Inne wizyty przedstawia mapka:

Mapka wykonana z wykorzystaniem programu AstroJaWil v.17.50

Oczywiście takie zjawisko jest apetycznym kąskiem dla astrofotografów, czyli również dla mnie. Pogoda była od rana bardzo niepewna i po powrocie z pracy do domu po godzinie 18 szczerze wątpiłem, że zjawisko będzie widoczne. Nawet nie wychładzałem teleskopu i nie ustawiałem stanowiska. Jednak po 19 stał się cud. Nieba przetarło się i poza sporym zamgleniem inne chmury nie utrudniały obserwacji. Jednak nie do końca. Jakiś jełop rozpoczął wypalanie traw i zadymił całą okolicę co też utrudniało fotografowanie, a nie chciało mi się jechać gdzieś dalej.Zjawisko najładniej wyglądało w lornetce 10x50. Niemniej wykorzystując obiektyw Tamron 210mm wykonałem kilka zdjęć.

I zdjęcie B/W z legendą:

Na koniec taka ciekawostka. Jak zauważył Paweł Maksym z OA Bukowiec "Wenus wsiadła do Subaru". Co to znaczy? Otóż Plejady po japońsku to Subaru(スバル) no i samo logo firmy przedstawiam gromadę M45 :)

Zatem za 8 lat Wenus ponownie odbędzie przejażdżkę samochodem tej marki.