Poprzez NLC widoczny gwiazdozbiór Woźnicy i jego najjaśniejsza gwiazda Kapella.
Kilka zdań o obłokach srebrzystych (NLC). Obłoki srebrzyste (noctilucent cloud) są nawyżej występującymi chmurami na Ziemi. Tworzą się one w górnej mezosferze na wysokości około 80km. Składają się one z kryształków lodu o rozmiarach około 0.1mikrona. Są one widoczne dzięki rozpraszaniu światła słonecznego na tych właśnie kryształkach. Aby je zaobserwować Słońce musi znajdować się niezbyt głęboko pod horyzontem w tak, aby podświetlać NLC. Dlatego też, obserwuje się NLC w miesiącach letnich (czerwiec-sierpień).
Warunkami powstawania NLC jest: niska temperatura, w której tworzą się mikro kryształki lodu. W górnej mezosferze temperatura wynosi poniżej -120 stopni Celsjusza. Obecność pary wodnej. I tu jest problem bo nie wiemy do końca skąd para wodna bierze się na takich wysokościach. Istnieje szereg hipotez na ten temat. Jedna z nich wyjaśnia obecność pary wodnej w mezosferze na wskutek reakcji metanu z troposfery z promieniowaniem UV.
Trzecim warunkiem jest obecność centrów kondensacji. Zakłada się, że centrami mogą być pyły pochodzące ze spalonych w atmosferze meteorów lub zanieczyszczenia pozostałe ze startów rakiet kosmicznych. Rozważa się też pył wulkaniczny wyrzucany podczas erupcji wulkanicznych.
NLC obserwuje się na szerokościach geograficznych 50-70N, zwykle na półkuli północnej. Na południowej są one bardzo rzadkie, co jest bardzo dziwne. Po raz pierwszy obserwowano NLC w 1885 roku, czyli dwa lata od erupcji wulkanu Krakatau. NLC występują również na Marsie (Mars Explorer zaobserwował marsjańskie NLC na wysokości 100km, zamiast wodnego lodu na Marsie kryształki tworzy zestalony dwutlenek węgla).
NLC nie są zjawiskiem rzadkim. Problem z ich obserwacją polega na tym, że ich możliwość obserwacji to tylko około 3 miesiące w roku oraz ich nieprzewidywalność. Nie sposób określić z wyprzedzeniem czy danej nocy się pojawią czy nie..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz