Widowiskowa koniunkcja.

Dzisiaj wczesnym rankiem miała miejsce bardzo widowiskowa koniunkcja Księżyca i Wenus. Pogoda na szczęście dopisała. Zwlekłem się o 4:30 z łóżka, co już jest dla mnie spory wyzwaniem i udałem się na pole niedaleko domu. Wcześniej umówiłem się tam z Piotrem.Gdy dotarłem na miejsce Piotr już miał rozstawiony sprzęt a nisko nas południowo-wschodnim horyzontem można było podziwiać wąski sierp Księżyca i bardzo blisko niego świecącą Gwiazdę Poranną. Szybko rozstawiłem sprzęt i przez dobre 20 minut słychać było tylko trzask migawek dwóch aparatów. Krótko po 6:00 zaczęło się robić zbyt jasno na zdjęcia. Piotr miał ze sobą refraktor ED. Wizualna obserwacja koniunkcji robiła wrażenie. Wyraźnie było widać fazę Wenus i twory na powierzchni Księżyca. Mimo, że musiałem wstać o barbarzyńskiej godzinie to nie żałuje. Widoki były tego warte.

Mapa zjawiska (Skychart).

Tygodniowe różności.

W mijającym tygodniu wykorzystując okazjonalne rozpogodzenia przeprowadzałem sporadyczne obserwacje. W pierwszym rzędzie przez cały tydzień mieliśmy okazję obserwacji wędrówki grupy plam na Słońcu. Były one na tyle duże, że bez specjalnego trudu można było je zauważyć gołym okiem - oczywiście przy zastosowaniu filtru. Poniżej seria zdjęć wykonanych przeze mnie obiektywem MTO-500.

Sesja 2014020102 - SN 2014J

Wreszcie się rozpogodziło. Czas zacząć łowy na supernową, która wybuchła kilka dni temu w galaktyce M82. Gratka jest tym większa, że jest to jedna z najbliższych zaobserwowanych współcześnie supernowych. Udaliśmy się z Piotrem do Bukowca. Szybkie rozstawienie montażu i gotowe. Najpierw oczywiście obserwacje wizualne.  Trzeba powiedzieć, że supernowa w Naglerze 9mm i orto 5mm prezentowała się doskonale. Daje to wyobrażenie o skali eksplozji skoro z odległości 12 milionów lat świetlnych ma jasność jak oceniłem wizualnie ok. 9.8 magnitudo. Następnie wykonałem serię zdjęć, w sumie czas naświetlania 45 minut.